Παρέλαση φοιτητών στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. με το έργο «Οικογενειακό δίκαιο»

ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΝΕΒΕΙ

Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους και υπόσχονται πολλά Κοινωνικές υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν την συγγραφέα Λένα Διβάνη να ανηφορίσει  στην Κομοτηνή και να απολαύσει το θεατρικό εγχείρημα υψηλών προδιαγραφών

Ακούω πνιχτά γέλια και σχόλια. «Η κουρτίνα είναι από το σπίτι μου τρομάξαμε να τη κρεμάσουμε. Το σομιέ είναι από το σπίτι του Στάθη». Καταλαβαίνω ότι το λιτό σκηνικό του έργου που έντυσε την θεατρική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.Θ.Ε από την φοιτητική του ομάδα προέκυψε εκ των ενόντων και όλο αυτό κάνει την δουλειά όχι μόνο πιο συλλογική, αλλά και πιο άμεση. Η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη από νεαρά  πρόσωπα. «Παρελαύνει το Δημοκρίτειο», θα πει κάποιος και δεν έχει άδικο. Οι ηθοποιοί όλοι τους φοιτητές καταθέτουν μέσα από τον αυθορμητισμό, το πηγαίο ταλέντο τους. Ούτε χάσματα, ούτε στημένα πλάνα, ούτε μετέωροι διάλογοι. Ροή, χιούμορ, ατάκες που μένουν και προκαλούν αυθόρμητα ξεσπάσματα του κοινού που παρασύρεται στους διαλόγους, τις συγκρούσεις διαφορετικών γενεών, την  πλάκα μέσα από την κωμωδία της Λένας Διβάνη που πιάνει το σφυγμό της εποχής.  Οι φοιτητές που παίζουν τα δίνουν όλα. Οι πρόβες τους μαθαίνουμε ότι κράτησαν ένα εξάμηνο. Η παράσταση φαίνεται δουλεμένη. Παίζουν σαν επαγγελματίες. Φοιτητές της νομικής όλοι τους ξεδιπλώνουν την αγάπη τους για το θέατρο, αλλά κυρίως το ταλέντο τους. Αξίζει να αναφερθούν με το ονοματεπώνυμό τους. Είναι οι  Αναστασία Γκοσιοπούλου  στο ρόλο της κόρης,  ο Αίσωνας Χαρατσάρης ο φίλος της , η Δανάη Μπέκα στο ρόλο της μαμάς, ο  Βασίλης Λόγγος στο ρόλο του πατέρα,  ο Στάθης Κόλιας στο ρόλο του αδελφού,  ο Βαγγέλης Κατσάραςς ως γιατρός, η Γιοράνα Ψυλλάκη η δίμετρη αρραβωνιαστικιά… Η πλοκή μέσα από την ίδια τη ζωή. Καταστάσεις που έχουμε δει κι ακούσει όλοι μας.  Μια φοιτήτρια Νομικής που δεν πάτησε ποτέ το πόδι στη σχολή της, ένας συνταξιούχος φοιτητής της Παντείου, μια απατημένη μητέρα, ένας άρρωστος πατέρας και ένας συντηρητικός δικηγόρος ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους μέσα σε αλλοπρόσαλλους ρυθμούς της καθημερινότητας. Μόνο που το δικό τους "δίκιο" δεν το προβλέπει κανένας νόμος και κανένα δικαστήριο. Γιατί το "κοινό συμφέρον" αποτελεί άγνωστο όρο για την οικογένεια Γιακουμάκη. Θα άξιζε εκτός από τις τρεις παραστάσεις στο κατάμεστο δημοτικό θέατρο το έργο να ξανανεβεί για το ευρύ κοινό της πόλης. Για να επιβραβεύσει την όλη προσπάθεια και γιατί  όχι και παρουσία της συγγραφέως Λένας Διβάνη που θα καμαρώσει την αρτιότητα της θεατρικής παραγωγής. Γνωρίζουμε ότι της έγινε το σχετικό κάλεσμα αλλά η ίδια έχοντας μια κοινωνική υποχρέωση δεν μπόρεσε να ανηφορήσει στην Κομοτηνή. Ίσως όμως αξίζει να το κάνει συνδυάζοντας κι άλλα πράγματα.  Η φοιτητική θεατρική ομάδα έχει να μας δώσει πολλά ακόμη. Αξίζει ο έπαινος στους ερασιτέχνες ηθοποιούς μας και η στήριξη σε αυτό που κάνουν τόσο αξιόλογα κι ευπρόσωπα. Μ.Μ. (http://www.xronos.gr)